To też przede wszystkim informacja o osobie, która ją przekazuje, a nie o osobie, która ją odbiera.
Podstawowym mitem o informacji zwrotnej jest to, że:
- przekazując ją uważamy, że dzięki niej "poprawiamy" drugą osobę
- przekazując ją uważamy, że mamy rację, a druga osoba powinna sie dostosować do tego, co mówimy i... zmienić swoje zachowanie
- uważamy, że wystarczy powiedzieć, co i jak widzimy i myślimy - czyli, że możemy w dowolnie wybranym momencie "nawrzucać" komuś coś ze swojego świata
- uważamy, że możemy to robić bez zaproszenia i mało zważamy na to, czy druga osoba ma przestrzeń na przyjęcie tej informacji w danym momencie
Podstawową prawda o informacji zwrotnej jest to, że:
- jest ona prezentem - "udzielamy" drugiej osobie rąbka tajemnicy o tym, jak funkcjonuje nasz świat
- mówi ona o tym, jak funkcjonuje moja "bańka percepcji", czyli jak układają się wrażenia w mojej głowie
- powinna ona zawierać instrukcję obsługi do mnie samego - czyli odniesienie do przyszłości - kiedy będę "działał" skuteczniej, a kiedy mniej
- powinna zawierać prośbę o uwzględnienie tych informacji podczas wzajemnych interakcji z osobą, której jej udzielamy
- idealnie jest, gdy druga osoba w odpowiedzi na nasz prezent - zrobi to samo - i opowie, jak funkcjonuje świat w jej głowie
- a na koniec, jesli ustalimy wspólnie, jak "obsługiwać" siebie nawzajem w codziennych kontaktach
wstecz